در فرایند نوین هوادهی که طی آن یک یا مخلوطی از چند خوراک قیر بر اثر تماس با حجم متناسبی از هوا در محدوده دمایی مشخص تحت فشار لازم به قیری با خواص بهبود یافته تبدیل می شود. گاهی اوقات این فرایند را اکسیداسیون قیرو محصول آن را قیر اکسیده می نامند، لیکن عبارتهای هوادهی و قیر دمیده نامناسب ترند، زیرا معلوم شده است انچه رخ می دهید هیدروژناسیون و پلیمریزاسیون است و اکسیژنی به محصول اضافه نمی شود مگر به مقدار بسیار ناچیز.
از نظر شیمایی، فرایند اکسید شدن تسریع شده در برج دمنده با دی هیدروژنه شدن یعنی خارج ساختن اتم های هیدروژن موجود در خوراک ( وکیوم باتوم، مازوت و ... ) و پیوند آن با اکسیژن هوا بصورت مولکول های آب گازی، موکول های یدروکرین زنجیز مانند طویل را طویلتر می شازد. همچنین بعضی مولکول ها هیدروکربن سبک را تقطیر می نماید. دمیدن پیوسته، ساختمان "ژلی" و رابری (لاستیکی) در خوراک (وکیوم باتوم و مازوت و ... ) ایجاد می کند و تعداد مولکول های هیدروکربن طویل شده (آسفالتن) را افزایش می دهد که با کسب خصوصیات دلخواه در قیر پوشش بام یعنی با استحکام و سفتی بیشتری همراه است.
آسفالتن ها بر اثر دمیدن، تشکیل یک قیر چسبنده را میدهند.
در واحدهای تولید کننده قیر که هوادهی بصورت صحیح صورت نمی پذیرد، در اصل هیچ گونه قیری در برج پخت نگردیده بلکه تنها، عملیات تغلیظ خوراک اولیه را انجام می دهند که متاسفانه محصول در برابر اشعه UV خورشید ضعیت می باشد.
